Ο Τερματοφύλακας που απογοήτευσε ένα ολόκληρο έθνος

Λέγεται πως η θέση του τερματοφύλακα είναι η πιο άδικη στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Λίγοι είναι αυτοί που θυμούνται τα κατορθώματα τους αλλά σίγουρα ποτέ κανένας δεν ξεχνάει τα λάθη τους. Ακόμη και τεράστιοι τερματοφύλακες όπως ο Καν έχουν κατά καιρούς υποπέσει σε λάθη που στοίχισαν ακριβά στις ομάδες τους. Στην περίπτωση του Καν ποιος δεν θυμάται την γκέλα που έκανε χάνοντας την μπάλα από τα χέρια του και έδωσε την ευκαιρία στον Ρονάλντο να ανοίξει το σκορ στον τελικό του Μουντιάλ το 2002. Αν ήταν άλλος τερματοφύλακας στην θέση του ίσως αυτό το λάθος απέβαινε μοιραίο για την καριέρα του αλλά όταν μιλάμε για τον Καν, μιλάμε για έναν κολλοσσό του αθλήματος που έχει προσφέρει τα μέγιστα στην εθνική ομάδα της χώρας του καθώς και στον Μπάγερν Μονάχου, έτσι οι συμπατριώτες του, αν και με δυσκολία τον συγχώρεσαν.

Κάτι τέτοιο είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνει στην πρόσφατη περίπτωση του Κάριους. Ο Κάριους αναμφίβολα είναι ένας πολύ ταλαντούχος τερματοφύλακας και οι εξαίρετες εμφανίσεις του με την Λιβερπουλ βοήθησαν την ομάδα να φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Όλα αυτά όμως γρήγορα ξεχάστηκαν μετά από τα τρομερά λάθη που έκανε στον τελικό. Λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στην Ρεαλ να κατακτήσει το 13ο Τσάμπιονς Λιγκ και στέρησαν την ευκαιρία από τους συμπαίκτες του να κυνηγήσουν το όριο. Μακάρι να κάνουμε λάθος και ο Κάριους να μπορέσει να κερδίσει την συγχώρεση του κόσμου αλλά μιας και δεν μιλάμε για τον Καν, τον Σμάιχελ ή τον Μπουφόν κάτι τέτοιο μοιάζει απίθανο.  Δεν είναι άλλωστε λίγες οι περιπτώσεις εξαίρετων κατά τα άλλα παικτών που μετά από ένα λάθος ή μια κακιά στιγμή έχασαν τα πάντα. Για μια τέτοια περίπτωση θα μιλήσουμε σήμερα. Ένας τερματοφύλακας που απογοήτευσε ένα ολόκληρο έθνος και το πλήρωνε για ολόκληρη την ζωή του.

Ο τερματοφύλακας για τον οποίο θα μιλήσουμε σήμερα είναι ο Μπαρμπόσα, ο νέγρος τερματοφύλακας που φυλούσε τα δοκάρια της Βραζιλίας στην διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1950. Τότε η διεξαγωγή του Κυπέλλου ήταν διαφορετική, καθώς ο πρωταθλητής κρινόταν μέσα από ένα μίνι-πρωτάθλημα στο οποίο έπαιζαν όλες οι ομάδες μεταξύ τους και όποιος μάζευε τους περισσότερους πόντους έπαιρνε το βαρύτιμο τρόπαιο. Παρόλα αυτά ο τελευταίος αγώνας μεταξύ της γυπεδούχου και διοργανώτριας Βραζιλίας και της Ουρουγουάης ήταν ο “Τελικός” που θα έκρινε το νικητή. Αυτό συνέβαινε πολύ απλά γιατί η Βραζιλία προηγούταν στο πρωτάθλημα και ήθελε νίκη ή ισοπαλία για να στεφθεί πρωταθλήτρια ενώ η Ουρουγουάη χρειαζόταν μόνο την νίκη. Η Βραζιλία ήταν το μεγάλο φαβορί του αγώνα και όλοι πίστευαν πως αυτή θα ήταν η νικήτρια της διοργάνωσης, η μοίρα όμως εκείνη την ημέρα είχε άλλη άποψη.

Πριν μιλήσουμε για το παιχνίδι ας πούμε δύο λόγια για τον Μπαρμπόσα. Αν και κοντός στο ύψος, είχε τρομερά προσόντα και ήταν ίσως ο πιο φορμαρισμένος τερματοφύλακας εκείνη την εποχή.  Με την Βάσκο ντα Γκάμα στην οποία αγωνιζόταν είχε μια πολύ επιτυχημένη καριέρα και είχε συμβάλει τα μέγιστα στο να στεφθεί η ομάδα του πρωταθλήτρια επανελλημένως. Επίσης με την Εθνική της Βραζιλίας είχε κερδίσει το Κόπα Αμέρικα του 1949. Αντιμετώπιζε όμως το ρατσισμό από τους συμπατριώτες του καθώς οι φυλετικές διακρίσεις ήταν κάτι το συνηθισμένο εκείνη την εποχή. Παρόλα αυτά κλήθηκε στην Εθνική ομάδα της χώρας του και μέχρι τον τελευταίο αγώνα είχε εξαίρετες εμφανίσεις.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, η Βραζιλία κατάφερε να προηγηθέι στο 47΄με τον Φριάσα και όλο το Μαρακανά πήρε φωτιά. Η Βραζιλία ήταν έτοιμη να πανυγηρίσει την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στο 66΄όμως τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν καθώς η Ουρουγουάη ισοφάρισε με τον Σκιαφίνο. Παρόλα αυτά η Βραζιλία είχε ακόμη τα χέρια της στο τρόπαιο καθώς της έφτανε και η ισοπαλία. Και εδώ είναι που ξεκινάει η τραγωδία για τον Μπαρμπόσα και τους συμπαίκτες του. Ο Γκίτζια έμπαινε στην περιοχή του από δεξιά και ο Βραζιλιάνος τερματοφύλακας είχε δύο επιλογές, να κλείσει την κλειστή του γωνία ή να κινηθεί προς το δεύτερο δοκάρι για να ανακόψει μια πιθανή σέντρα. Για κακή του τύχη επέλεξε το δεύτερο, μια επιλογή που σίγουρα την μετάνιωνε για μια ζωή. Ο Γκίτζια σούταρε στην κλειστή γωνία και παρόλη την προσπάθεια του ο Μπαρμπόσα δεν κατάφερε να την αποκρούσει. H Ουρουγουάη προηγήθηκε 2 – 1, σκορ που έμεινε μέχρι το τέλος του αγώνα και έτσι κατάφερε να πάρει το βαρύτιμο τρόπαιο μέσα από τα χέρια της Βραζιλίας. Ο αγώνας εκείνος έμεινε στην ιστορία με το όνομα Μαρακανάτσο, δηλαδή η καταστροφή του Μαρακανά.

Όλοι οι παίκτες εκείνης της Εθνικής ομάδας της Βραζιλίας αντιμετώπισαν προβλήματα από εκεί και μετα. Σχεδόν κανένας από αυτούς δεν ξανακλήθηκε στον αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του. Την χειρότερη αντιμετώπιση την είχε ο Μπαρμπόσα παρόλο που δεν είχε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στην φάση του γκολ. Οι συμπατριώτες του δεν του συγχώρεσαν ποτέ αυτό το “λάθος”. Χρόνια μετά του έκαναν δώρο τα ξύλινα δοκάρια του τέρματος από εκείνο τον αγώνα και ο ίδιος τα έκαψε. Μετά από τον Μπαρμπόσα οι Βραζιλιάνοι δεν ξαναεμπιστεύτηκαν νέγρο τερματοφύλακα για 56 χρόνια, εώς την εποχή του Ντίντα. Ακόμη και το 1994, 44 ολόκληρα χρόνια μετά το Μαρακανάτσο, ο Μπαρμπόσα αντιμετώπιζε την κοινωνική κατακραυγή. Επισκεύθηκε τα αποδητήρια της τότε Εθνικής Βραζιλίας με σκοπό να ευχηθεί καλή τύχη στην ομάδα αλλά ο προπονητής δεν του επέτρεψε να μπει μέσα μην τυχόν και φέρει κακή τύχη. Εμείς δεν μπορούμε να πούμε αν είχε δίκιο ή όχι ο τότε προπονητής Ζαγκάλο αλλά το σίγουρο είναι ότι η Βραζιλία γύρισε σπίτι με το τρόπαιο στις αποσκευές της.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιμετώπισης που είχε ο Μπαρμπόσα σε όλη την υπόλοιπη ζωή του είναι τα λόγια μιας μάνας προς το παιδί της μια καλοκαιρινή ημέρα του 1970. Ήταν η μέρα που ο Πελέ και η παρέα του επέστρεφαν στην χώρα τροπαιούχοι και έχοντας κερδίσει το δικαίωμα στην χώρα τους να κρατήσει το κύπελλο για πάντα, αφού το είχαν κερδίσει για τρίτη φορά μέσα σε 12 χρόνια. Ανάμεσα στο πλήθος ήταν και μια μάνα με το γιό της. Απευθυνόμενη στο παιδί της του έδειξε ένα νέγρο και του είπε “Γιε μου, ο Πελέ έκανε τη Βραζιλία να πανηγυρίζει. Τον βλέπεις αυτόν εκεί; Αυτός κάποτε έκανε τη Βραζιλία να κλάψει…”. Ο νέγρος ήταν το Μπαρμπόσα.

Πραγματικά ελπίζούμε να αλλάξει η αντίληψη του κόσμου για την θέση του τερματοφύλακα. Σίγουρα είναι η πιο άδικη θέση στο ποδόσφαιρο καθώς δεν δίνει περιθώρια για λάθη. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα εκείνοι οι τερματοφύλακες που έχουν καταφέρει να κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει τα λάθη τους και σίγουρα μιλάμε για σύγχρονους Τιτάνες του αθλήματος όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Στην περίπτωση του Μπαρμπόσα ή γνωμη μας είναι ότι ο ταλαντούχος τερματοφύλακας δεν έφταιγε για αυτό το τέρμα και ίσως αν οι Βραζιλιάνοι ήταν πιο ανοικτόμυαλοι και του έδιναν την ευκαιρία να συνεχίσει να αντιπροσωπεύει την χώρα του να είχε ξεπλύνει την ντροπή του και η Βραζιλία να είχε προσθέσει μερικά ακόμη τρόπαια στην πλούσια συλλογή της.

Τέλος, θέλουμε να  πούμε πως αν και ο Κάριους είχε πολύ μεγάλη ευθύνη στην ήττα της Λίβερπουλ από την Ρεάλ ελπίζουμε ο κόσμος να τον συγχωρήσει να του δώσει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, καθώς πρόκειται για έναν από τους πιο ταλαντούχους τερματοφύλακες της εποχής μας.

Σχετικά Νέα